โดยปกติในวันแรกของแต่ละเดือนและแต่ละเทศกาล จะมีการเป่าแตรเป็นสัญญาณ แต่ในวันแรกของเดือนที่เจ็ด (เดือนกันยายน/ตุลาคม) จะเป่าแตรฉลองเป็นพิเศษ เป็นวันแห่งการพักผ่อนและนมัสการ จะมีการถวายสัตวบูชาเป็นพิเศษ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเดือนเจ็ดเป็นเดือนที่สำรวมที่สุดของปี หลังจากสมัยที่เคยเป็นเชลยของบาบิโลน ชาวยิวเปลี่ยนเทศกาลนี้ให้เป็นการฉลองปีใหม่ แต่ยังนับเดือนนิสาน (เดือนมีนาคม/เมษายน) เป็นเดือนแรกในปีปฏิทินเหมือนเดิม จุดประสงค์ของเทศกาลนี้ก็เพื่อจะถวายชนชาติอิสราเอลต่อพระเจ้า ให้เป็นที่โปรดปรานต่อพระพักตร์พระองค์ [7]